Moja córka dzwoni do mnie krótko po północy. „Urodziłam się dokładnie o tej minucie” – mówi. Składam jej życzenia urodzinowe, a następnie przypominam, że jest godzinę przed faktycznym czasem urodzenia. „Miałem zamiar zadzwonić do ciebie rano, kochanie … technicznie rzecz biorąc, nadal masz godzinę do przodu”, żartuję. Ale ona nie chce mieć nic wspólnego z tym humorem.
Czując się znacznie starsza niż jej młode lata i zapomniana w dniu swoich urodzin przez mężczyznę, którego uważała za męża, moja córka ujawnia niektóre z problemów, z którymi zmagała się w swoim związku. Opisuje egoizm swojego narzeczonego, jego brak komunikacji, motywacji i zaangażowania w cokolwiek, a tym bardziej w ich związek. „Czuję, że to ja wykonuję całą pracę” – szlocha.
Zadaję więc mojej córce ważne pytanie: „Jeśli jesteś nieszczęśliwa, dlaczego trwasz w tym związku?”. „Bo go kocham”. „Dobrze … co sprawia, że czujesz, że to jest miłość?”. Moja córka milczy przez chwilę, a następnie grzechotki off listę powodów, które zaczynają się od, „On robi to dla mnie, on sprawia, że czuję się jak … i nie wiem, kim jestem lub gdzie byłbym bez niego.”
Delikatnie zwracam uwagę córce, że jej odpowiedzi opisują uczucia nieadekwatności. W jakiś sposób ta urocza młoda kobieta przekonała się, że potrzebuje tego mężczyzny, aby potwierdzić swoje istnienie. „W istocie”, mówię jej, „mówisz, że nie masz znaczenia, jeśli nie jesteś z nim … a to nie jest miłość”.
Niestety, doświadczenie mojej córki jest nieco typowe dla wielu niezdrowych związków, w których jeden lub oboje partnerzy są razem na zasadzie „potrzeby”. Niezależnie od tego, czy szukasz związku, czy już w nim jesteś, jeśli nie zidentyfikowano i nie rozwiązano zaległych problemów osobistych, nie możesz oczekiwać, że wejdziesz lub zachowasz zdrowy i w pełni funkcjonalny związek.
Wiele związki są dysfunkcyjni ponieważ jeden lub oba partnerzy wciąż działają od starego programowania lub „starych taśm” grających w ich głowie. Te taśmy są szczątkowymi zagadnieniami, które nosimy z sobą z poprzednich związków. Niektóre z nich zachowujemy nawet z dzieciństwa. Bez względu na to, w jak wiele związków wchodzimy, tak długo jak zachowujemy te stare taśmy, temat pozostanie ten sam; czy jest to niepewność, potrzeba potwierdzenia, brak poczucia własnej wartości czy jakiś inny problem. Jeśli nie wyrzucimy tych taśm na stałe, będziemy nadal przyciągać ten sam typ osoby do naszego życia i kończyć w tym samym typie relacji. Ważne jest, aby pamiętać, że podobne przyciąga podobne.
Dla tych z was, którzy mogą być obecnie w niefunkcjonującym związku lub którzy nadal pracują nad identyfikacją i uzdrowieniem własnych problemów z przeszłości, oto kilka próbek starych programów/taśm.
Poczucie, że nie jesteś godny bycia kochanym takim, jakim jesteś, z wadami i wszystkim.
Wiara w to, że musisz zadowolić się mniejszą ilością lub skończyć w samotności.
Potrzeba „naprawy” związku lub osoby, z którą jesteś związany.
Czuje że jeżeli ty próbujesz właśnie trochę ciężkiego, twój partner kocha ciebie więcej.
Czując, że musisz uważać na to, co mówisz i robisz – czując, że chodzisz po jajkach.
Oczekiwanie, że związek się nie powiedzie, więc zamiast być tym, który został, podświadomie odpędzasz swojego partnera.
Obawiając się porzucenia.
Czuje się niepewnie i brakuje mu wartości własnej.
Potrzeba bycia w związku, aby czuć się zatwierdzonym lub kompletnym.
Nie doceniając swojego potencjału i nie wiedząc tylko, kim jesteś i czego potrzebujesz.
Poczucie, że tylko ty wkładasz wysiłek w to, by związek działał.
Brak zaufania – podejrzliwość wobec zachowania partnera bez wyraźnego powodu.
