Ivers (2016) zalecił, aby praktycy uwzględniali następujące elementy, aby zapewnić utrzymanie wysokich standardów postępowania podczas pracy z grupami:
Autonomia – W grupach członkowie muszą czuć, że mają prawo do podejmowania własnych decyzji. Można zachęcać do autonomii w ramach ustawień grupowych, promując samostanowienie klientów i wzmacniając, że mają oni prawo do wyboru kierunku działania.
Dobroczynność – praktycy powinni współpracować z klientami w celu poprawy sytuacji grupy jako całości.
Non-Maleficence – Praktycy powinni unikać wyrządzania krzywdy i dbać o to, by zmiany w klientach były pozytywne, a nie szkodliwe.
Sprawiedliwość – każdy członek grupy powinien być traktowany sprawiedliwie i równo. Widoczne różnice, takie jak płeć czy rasa, nigdy nie powinny przeszkadzać w traktowaniu klientów.
Wierność – praktycy powinni dotrzymywać swoich zobowiązań wobec klientów. W pracy grupowej wierność polega na jasnym określeniu, na czym grupa będzie się koncentrować, a następnie dotrzymaniu tego zobowiązania.
Szczerość – otwartość i szczerość wobec klientów jest niezbędna we wszystkich fazach rozwoju grupy.
3 potencjalne przeszkody w skutecznym nauczaniu psychologii pozytywnej w grupach
1. Frustracja klienta skierowana na grupę
Kiedy dana osoba angażuje się w działalność jakiejkolwiek grupy, niewątpliwie ma swoje nadzieje i oczekiwania wobec grupy jako całości, innych członków grupy oraz prowadzącego.
Jeśli grupa nie spełnia ich wcześniej ustalonych oczekiwań, złość, frustracja i konflikt są bardzo realnymi konsekwencjami. W takich przypadkach reagowanie poprzez odepchnięcie klienta lub wycofanie się może eskalować sytuację i wykoleić postęp całej grupy.
Honda (2017) zasugerował, że kiedy praktyk ma do czynienia z wymagającym klientem w grupie, konieczne jest, aby był świadomy swojego stanu emocjonalnego i nie reagował w ten sam wrogi sposób.
Zamiast tego, reagowanie za pomocą zwrotów takich jak: „Jesteś na mnie zły, ponieważ ….” i pytanie „Czy dobrze cię słyszę?” zapewnia, że uczucia klienta są uznane w sposób niekonfrontacyjny i daje możliwości uspokojenia sytuacji poprzez wzajemny dyskurs, zrozumienie i akceptację.
2. Członkowie grupy, którzy mówią za dużo
Nic dziwnego, że niektórzy klienci mogą zdominować dyskusje grupowe. Dlatego ważne jest wprowadzenie genialnych sposobów przerywania takim klientom, ponieważ często nie są oni świadomi wpływu, jaki ich zachowanie wywiera na grupę. Przekierowanie pytań do całej grupy jest skutecznym sposobem na konstruktywną negację tego problemu.
Na przykład, kiedy klient monopolizuje sesję, terapeuta może powiedzieć: „Wygląda na to, że w tym tygodniu wiele się u pana wydarzyło. Zastanawiam się, co się stało z innymi członkami grupy” lub „Wygląda na to, że w ostatnim tygodniu dużo się działo. Przyjrzyjmy się temu, co działo się u ciebie przez kilka kolejnych minut, a potem zobaczmy, jak radzili sobie inni.”
